جنس : هیبیسکوس
گونه : Hibiscus Schizopetalus
گونه ای از گیاهان جنس هیبیسکوس می باشد که بومی مناطق گرمسیری شرق آفریقا و کشورهای کنیا , تانزانیا و موزامبیک می باشد .
شکل برگ ها مشابه ختمی های گونه ختمی چینی بوده ولی شکل گل متفاوت می باشد و گلبرگها به صورت پاره پاره می باشند .رنگ گلها قرمز یا صورتی متمایل به قرمزمی باشد.روش تکثیر این گونه فقط از طریق قلمه می باشد و این گونه اصلا بذر تولید نمی کند ولی از گرده ان می تواند برای باروری بیشتر واریته های گونه ختمی چینی (Hibiscus Rosa Sinensis) استفاده کرد که در این صورت گیاهان هیبرید حاصل دارای گلهای کوچک و گلبرگها دارای حاشیه پاره پاره می شوند و افراد این نسل هیبرید نیز به سختی بذر تولید می کنند و بیشتر به حالت عقیم می مانند .
این گیاه بیشتر به صورت عمودی رشد می کند و می تواند در صورت قرار گرفتن در مکان همیشه گرم (بدون زمستان و پاییز سرد) تبدیل به یک درخچه به ارتفاع ۲ تا ۴ متر یا بیشتر شود .
از قلمه های چوبی نرم و چوبی سخت می توان برای تکثیر این گیاه استفاده کرد .
خانواده : مالواسه
جنس : هیبیسکوس
گونه : Hibiscus Arnottianus و
گونه : Hibiscus Waimea
هر دو گونه نام برده مشابه بوده ولی در دو جزیره مختلف در ایالت هاوایی آمریکا رشد می کنند .
هر دو گونه دارای چند زیر گونه بوده که در شکل گل ها کمی با هم تفاوت دارند و همگی گلهای سفید رنگ تولید می کنند این دو گونه تنها گونه های وحشی از جنس هیبیسکوس هستند که گلهای معطر دارند.گونه Waimea توانایی انتقال خصوصیت معطر بودن را به نسل های بعد خود دارد ولی گونه Arnottianus این توانایی را در خود ندارد .هر دو به آسانی بذر تولید می کنند .از هیبریداسیون این دو گونه با ختمی چینی (Hibiscus Rosa Sinensis) چندین واریته زیبا بدست امده که بعضی از انها معطر هستند .اکثر زیرگونه های این دو گونه در معرض انقراض هستند و صادرات این زیر گونه ها به مناطق دیگه با مشکل همراه است .
بهترین روش برای تکثیر کاشتن بذر است چون قلمه ها به سختی ریشه می دهند و اکثر پرورش دهندگان در هاوایی هم از بذر استفاده می کنند .
شکل و رنگ و حالت برگ ها با ختمی چینی کمی تفاوت دارد و ساقه ها پرزدار هستند .برگ ها شفاف تر و رنگ سبز کم رنگی دارند
خانواده : مالواسه
جنس : هیبیسکوس
گونه : Hibiscus Syriacus
ختمی درختی یا هیبیسکوس سیریاکوس گونه ای از درختچه های زینتی در جنس هیبیسکوس می باشد که به طور گسترده ای به عنوان درختچه زینتی در جهان پرورش داده می شود .
این گیاه به نام های Rose of Sharon ,Rose of Althea ,Shrub Althea هم خوانده می شود .
لیلیوم ها جنسی از گیاهان گلدار متعلق به خانواده لیلیاسه می باشند که از پیاز رشد می کنند .بیشتر گونه های لیلیوم در قسمتهای گرم و معتدل نیمکره شمالی رشد می کنند .
این جنس شامل تقریباً ۱۱۰ گونه وحشی می باشد که گونه های جدید هم در اکتشافات جنگلهای مناطق مختلف یا بوسیله جهانگردان کشف می شود و به لیست گونه های این جنس اضافه می شود .
پیاز بعضی گونه های این جنس در بعضی کشورها به عنوان غذا پرورش داده می شود ولی بقیه گونه ها برای نگهداری و پرورش برای مصارف زینتی پرورش داده می شوند .
محدوده زیست لیلیوم ها در جهان قدیم از بیشتر قسمت های اروپا تا آسیا و ژاپن توسعه یافته است و در جهان جدید از جنوب کانادا تا بیشتر مناطق ایالات متحده گسترش یافته است .گونه های لیلیوم دارای شرایط زندگی مختلفی بوده و به همین علت توانسته اند در شرایط مختلفی چون مناطق جنگلی , مناطق کوهستانی , چمن زار ها و مناطق باتلاقی و حتی به صورت اپی فایت (زندگی غیر انگلی در روی گیاهان دیگر Lilium arboricola) رشد و گسترش یابند.
خاک مناسب خاکی است که کمی اسیدی و یا بدون آهک و غیر قلیایی باشد .خاک نباید زیاد مواد پوسیده داشته باشد و بایستی دارای مقداری سنگ ریزه مخلوط با خاک باشد تا آب اضافه در اطراف پیازها نماند جون باعث آلودگی قارچی و باکتریایی و پوسیدگی پیاز می شود .
لیلیوم ها دارای دو نوع ریشه می باشند که یک نوع از ساقه گل دهنده رشد کرده و باعث افزایش توان تامین مواد غذایی لازم برای کل گیاه دارد و ریشه نوع دوم ریشه های خود پیاز هستند که در زمانی که گیاه ساقه گل دهنده ندارد می تواند بوسیله انها مواد لازم را برای رشد خود و تولید ساقه گل دهنده را به دست آورد .
لیلیوم ها در ریشه های خود توانایی خوبی در برقراری ارتباط با قارچ های مایکوریزا داشته و در صورت ایجاد ارتباط با این قارچ ها ریشه دهی افزایش چشمگیری میابد و گیاه توانایی بیشتری در مقابل بیماریهای قارچی پیدا می کند و نیز توانایی مقاومت در خشکی و جذب و استفاده بهتر از آب موجود را نیز به دست می اورد .
جنس لیلیوم دارای انواع بسیاری است که برخی از نظر ژنتیکی فاصله زیادی با دیگر انواع دارند لیلیوم ها را می توان به چند دسته تقسیم کرد
خانواده : مالواسه
جنس : هیبیسکوس
گونه : ختمی چینی یا Hibiscus Rosa Sinensis
یک گونه گرمسیری و درختی از خانواده مالواسه که نمی تواند سرمای پاییزه و زمستانی مناطق مختلف ایران را تحمل کند البته بعضی واریته ها توانایی تحمل سرما را به مدت کوتاه دارند ولی باز نمی توانند سرمای زیر صفردرجه را برای بیشتر ازیک یا دو روز تحمل کنند و می بایست در ایام سرد سال در جایی که نور خورشید بتواند به گل ها برسد و با دمای تقریباً ۱۵ درجه سانتیگراد و یا بیشتر نگهداری شود .برخلاف گفته های سایت ها و منابع ایرانی در مورد رنگ ختمی چینی تا کنون محدودیتی مشاهده نشده است و این گیاهان می توانند رنگهای سفید , زرد , صورتی , قرمز , آبی , خاکستری , سبز و سیاه , بنفش , ارغوانی و حتی گلهای چند رنگ و طرحدار هم تولید کنند .حالت و اندازه گل ها بسیار متنوع می باشد حداقل اندازه ۲ سانتیمتر و حداکثر اندازه ثبت شده بیشتر از ۲۴ سانتیمتر می باشد .البته واریته هایی که در ایران در بازار موجود می باشد هرگز تا این اندازه گل تولید نمی کنند و رنگ های ساده تری هم دارند چون این واریته ها از زمانهای بسیار قبل وارد کشور شده اند و تلاشی هم در پرورش هیبرید های جدید به عمل نیامده است ولی هم اکنون بیش از ۱۰ هزار واریته در بانک اطلاعات انجمن هیبیسکوس ثبت شده است که هر روز هم به تعداد انها اضافه می شود .رنگ در این گونه بستگی زیادی به شرایط محیطی , گرما , نور خورشید و نوع کود دهی دارد .ختمی هایی که با نام ختمی چینی هم اکنون موجود می باشند حاصل هیبریداسیون چندین گونه مختلف از جنس هیبیسکوس می باشند که معروفترین انها Hibiscus Rosa Sinensis ختمی چینی می باشند که بومی کشور چین می باشد و نام خود را به تمامی این هیبرید ها هدیه کرده است از دیگر گونه های جنس هیبیسکوس که در پرورش هیبرید های جدید نقش داشته اند می توان به Hibiscus Arnottianus , Hibiscus Waimea , Hibiscus Storki , Hibiscus Schizopetalus اشاره کرد .
عنصر پتاسیم به ۲ شکل نیترات پتاسیم KNO3 واکسید پتاسیم مورد استفاده قرار می گیرد که نیترات پتاسیم در بعضی گیاهان بهتر از اکسید پتاسیم عمل می کند
پتاسیم در بافتهای گیاهی نقش مهمی ایفا می کند که از ان جمله می توان به
عنصر : منیزیم
فرمول کود شیمیایی : MGSO4 یا سولفات منیزیم
این عنصر که شاید تو بیشتر کود ها با این فرمول موجود نباشه رو می تونید از فروشگاه های مواد آزمایشگاهی تهیه کنید و به صورت MGSO4.7H2O
موجود می باشد .
مقدار مصرف ۱:-۲ گرم در یک لیتر آب و حداکثر ۳ گرم در هر یک لیتر آب
کمبود فلز منیزیم در گیاهان باعث زرد شدن برگ گیاهان و تضعیف گیاهان می شود که با استفاده درست از این عنصر می توانید گیاهانی سالم و سبز داشته باشید .
روش مصرف کود به صورت محلول در اب و بهرین روش استفاده اسپری کردن محلول ۱-۲ گرم در لیتر اب به برگها و ساقه های گیاهان است.
بهترین زمان برای اسپری کردن انواع کود ها صبح زود و یا بعد از ظهر زمانی که افتاب مستقیم و گرم نیست .
این کود رو می تونید همراه با بقیه کودها هم استفاده کنید .
استفاده بیش از حد کودها با روش آبیاری یا اسپری باعث از بین رفتن ریشه یا مریستم نوک شاخه می شود .
به علت انباشته نشدن کودها در اطراف ریشه گیاهان ترجیهاً بیشتر کودها بوسیله اسپری کردن استفاده می شوند .
استفاده این کود هر یک ماه یک بار پیشنهاد می شود .